Ελεν ΝτιΤζένερις: η παρουσιάστρια των Όσκαρ 2014

Main_ellen-degeneres-ellen-degeneres-24151092-1024-891

Το όνομα της δημοφιλούς κωμικού «κλείδωσε» για τη θέση του οικοδεσπότη της φετινής βραδιάς απονομής.

Η θέση του οικοδεσπότη της βραδιάς απονομής των 86ων βραβείων Οσκαρ «έκλεισε» και ανήκει στην Ελεν ΝτιΤζένερις!

Μετά από μια σειρά φημολογιών για το ποιος θα είναι ο φετινός παρουσιαστής και αμέσως μετά την εκλογή της Σέριλ Μπουν Αϊζαακς στην Προεδρία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ανακοινώθηκε πως τη βραδιά των 86ων βραβείων (2 Μαρτίου) θα ανέβει στη σκηνή η Ελεν ΝτιΤζένερις.

«Η τηλεοπτική σταρ θα επιστρέψει για να παρουσιάσει τα Οσκαρ δεύτερη φορά στην καριέρα της» ανακοίνωσαν οι παραγωγοί Ζέιναν και Μέρον. «Είμαστε πανευτυχείς που θα έχουμε την Ελεν στο ρόλο της παρουσιάστριας. Ελάχιστοι σταρ έχουν το ταλέντο της Ελεν στην κωμωδία, ακόμα λιγότεροι τη ζεστασιά και την ανθρωπιά της. Την αγαπούν σε όλο τον κόσμο και θεωρούμε ότι αυτά τα νέα θα ενθουσιάσουν το κοινό του Dolby Theatre και το διεθνές τηλεοπτικό κοινό των Οσκαρ!»

Η ίδια δήλωσε «Είμαι πολύ χαρούμενη που θα παρουσιάσω τα Οσκαρ για δεύτερη φορά».

Η νέα πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Σέριλ Μπουν Αϊζαακς είπε «Συμφώνησα από την πρώτη στιγμή με τη γνώμη των παραγωγών. Η Ελεν έπρεπε να επιστρέψει για το σόου αυτής της χρονιάς. Ανυπομονούμε να δούμε μία ψυχαγωγική, άμεση, αστεία απονομή!»

Σημειωτέον πως η δημοφιλής κωμικός, εκτός του ότι είχε παρουσιάσει την τελετή απονομής των βραβείων το 2007, τα τελευταία δέκα χρόνια έχει το δικό της πρωινό talk show για το οποίο μέχρι στιγμής έχει κερδίσει 45 βραβεία Emmy.

 

Από 12 Σεπτεμβρίου για περιορισμένες παραστάσεις

Εντυπωσίασε, αγαπήθηκε και έγινε μεγάλη επιτυχία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το φαντασμαγορικό μιούζικαλ των 6 Όσκαρ και 6 Τόνι «CHICAGO» σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή, επιστρέφει τον Σεπτέμβριο στο Παλλάς για λίγες μόνον παραστάσεις.

Έχοντας κερδίσει το στοίχημα των εντυπώσεων το CHICAGO θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει με τις υπέροχες ερμηνείες των πρωταγωνιστών του, αλλά και μια νέα άφιξη!

Μαζί με τη Σμαράγδα Καρύδη, την Τάνια Τρύπη, τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και τον Αντώνη Λουδάρο, σε ρόλο κλειδοκράτορα της φυλακής η Άννα Παναγιωτοπούλου, πρωταγωνίστρια με τεράστια εμπειρία στο μουσικό θέατρο που θα υποδυθεί τη δεσμοφύλακα Μάμα Μόρτον.

Μέσα στο ευρηματικό σκηνικό περιβάλλον των Γιώργου Γαβαλά και Γιάννη Μουρίκη και τα υπέροχα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη, ένα εξαίρετο σύνολο ηθοποιών – χορευτών, χορογραφημένο από τον Φωκά Ευαγγελινό, με δεκαμελή ορχήστρα επί σκηνής υπό τη διεύθυνση του Αλέξη Πρίφτη, το «CHICAGO» θα μας χαρίσει για λίγο ακόμα τη λάμψη του.

Η ιστορία της παράστασης

Εκτυλίσσεται την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και συνδυάζει τον έρωτα, την κωμωδία, τη μοιχεία, το δράμα, σατιρίζοντας τη «δικαιοσύνη», «τον κρατικό φαρισαϊσμό» αλλά και τη «μίζα» κάθε μορφής! Φόνοι, βία και διαφθορά, εκρηκτικά χορευτικά και δυνατά τραγούδια ξεσηκώνουν και συναρπάζουν τους θεατές σε όλο τον κόσμο.

Ανέβηκε για πρώτη φορά το 1975 στο Broadway και συμπλήρωσε 936 παραστάσεις. Η σκηνοθεσία και οι πρωτοποριακές χορογραφίες που έμειναν στην ιστορία είχαν την υπογραφή του Bob Fosse. Το κοινό το χειροκρότησε με ενθουσιασμό για δύο χρόνια και λόγω αυτής της μεγάλης του επιτυχίας ανέβηκε και πάλι το 1996 και το 1997 σε δύο σκηνές του Broadway κατακτώντας τον τίτλο του 4ου μακροβιότερου μιούζικαλ στην ιστορία του Broadway! Την ίδια εξαιρετική διαδρομή είχε και στο West End του Λονδίνου αφού παιζόταν από το 1997 έως και την 1η Σεπτεμβρίου 2012 που δόθηκε η τελευταία παράσταση!

Συνολικά έχει τιμηθεί με 6 βραβεία Tony, 2 βραβεία Olivier, 5 βραβεία κριτικών (Drama Desk Awards), αλλά και το βραβείο Grammy για το καλύτερο Musical Album το 1998. Μέχρι τις 17 Ιουνίου είχε συμπληρώσει ήδη 6,472 παραστάσεις και σήμερα συνεχίζεται στο Ambassador Theatre στη Νέα Υόρκη. Το 2002 έγινε ταινία σε σκηνοθεσία και χορογραφίες Rob Marsall. Κέρδισε 6 βραβεία Oscar, ανάμεσα σε αυτά και το Oscar καλύτερου μιούζικαλ που μέχρι τότε ανήκε στο «Oliver» από το 1969. Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν η Catherine Zeta-Jones, η Renée Zellweger, ο Richard Gere και η Queen Latifah.

Έχει παρουσιαστεί σε μεγάλα θέατρα σε όλο τον κόσμο από την πόλη του Μεξικού μέχρι τη Μόσχα και από το Σάο Πάολο μέχρι τη Νότιο Αφρική.

Οι συντελεστές

Απόδοση - Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής

Χορογραφίες: Φωκάς Ευαγγελινός

Ενορχήστρωση - Μουσική Διδασκαλία: Αλέξιος Πρίφτης

Στίχοι τραγουδιών: Μιχάλης Ρέππας

Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς - Γιάννης Μουρίκης

Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελευθερία Μπενοβία

Βοηθοί σκηνογράφου: Αλίκη Κυλίκα, Μιχάλης Σαπλαούρας

Βοηθός ενδυματολόγου: Κατερίνα Τσακότα

Βοηθός χορογράφου: Αναστάσης Δεληγιάννης

Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν:

Ρόξυ Χάρτ η Σμαράγδα Καρύδη

Βέλμα Κέλυ η Τάνια Τρύπη

Μπίλυ Φλυν ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης

Εϊμος Χάρτ ο Αντώνης Λουδάρος

Και στο ρόλο της Μάμα Μόρτον η Άννα Παναγιωτοπούλου

Μαζί τους οι ηθοποιοί-χορευτές:

Αντιγόνη Ψυχράμη, Λήδα Μανουσάκη, Νάντια Κοντογεώργη, Άντεια Ολυμπίου, Δήμητρα Σιγάλα, Θεοχάρης Ιωαννίδης, Μανόλης Θεοδωράκης, Χρήστος Σπανός, Άρης Πλασκασοβίτης, Αρετή Πασχάλη, Λίνα Εξάρχου, Κωνσταντίνος Καϊκής, Χρήστος Γεωργαλής, Γιάννης Αθητάκης.

Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟ

Μουσική Διεύθυνση: Αλέξιος Πρίφτης

Κουαρτίνο, Βb Κλαρινέττο, Άλτο Σαξόφωνο: Κώστας Γάτσιος

Bb Κλαρινέττο, Μπάσσο Κλαρινέττο, Άλτο & Τενόρο Σαξόφωνο: Παναγιώτης Σιώρας

Τρομπέτα: Γιάννης Μωραϊτης

Τρομπέτα: Διονύσης Αγαλιανός

Τρομπόνι: Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος

Πιάνο: Νίκος Βογιατζής

Keyboards: Μιχάλης Κατσαρός

Μπάσο: Παρασκευάς Κίτσος

Drums: Νίκος Κασαβέτης

Παραγωγή: Ελληνική Θεαμάτων

Παραστάσεις:

Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:00

Τετάρτη, Κυριακή 20:00

Τιμές εισιτηρίων: 15€, 20€, 25€, 30€, 35€, 40€, 50€ Φοιτητικό: 20€

Για κατόχους δελτίου ανεργίας: 15€ (μόνο από το ταμείο).

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Θέατρο Παλλάς

Βουκουρεστίου 5

Δευτ. - Σάββ. 9.00 - 20.00

Κυρ. 12.00 - 20.00

 

 

Από 26 Φεβρουαρίου έως 15 Μαρτίου στο Θέατρο Badminton

CATS! Το μυθικό μιούζικαλ και ένα από τα μεγαλύτερα όλων των εποχών, η παράσταση που εδώ και τριάντα χρόνια έχει σπάσει κάθε ρεκόρ σε όλον τον κόσμο, έρχεται στην Ελλάδα το 2014. 

Το CATS, δημιουργία του κορυφαίου συνθέτη Andrew Lloyd Weber, είναι η πιο εκρηκτική συνάντηση μουσικής, χορού, τραγουδιού και ποίησης στην ιστορία του μιούζικαλ. Παιχνιδιάρικο, αστείο, τρυφερό και πέρα για πέρα απολαυστικό, το CATS αναδείχτηκε ως το απόλυτο θεατρικό φαινόμενο: απ’ την πρεμιέρα του το 1981 ως σήμερα, αποθεώθηκε από 50.000.000 θεατές σε 26 χώρες και 300 πόλεις σε όλον τον κόσμο. 

Η κριτική ύμνησε την παράσταση και την τίμησε, μεταξύ άλλων, με επτά βραβεία Tony, δύο βραβεία Laurence Olivier και δύο βραβεία Grammy, ενώ το περίφημο τραγούδι Memory, έχει ηχογραφηθεί από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές του 20ού αιώνα! Το CATS πρωτοπαρουσιάστηκε το 1981 στο West End του Λονδίνου, όπου και παιζόταν ασταμάτητα επί 21 χρόνια! Το 1982 μεταφέρθηκε στο Broadway και συνέχισε με αμείωτη επιτυχία για 18 χρόνια, ως το 2000. 

Στην ασύλληπτη επιτυχία του CATS, πέρα από την εμπνευσμένη καθοδήγηση του σπουδαίου σκηνοθέτη (καλλιτεχνικού διευθυντή της Royal Shakespeare Company και του Royal National Theater) Trevor Nunn, συνέβαλαν και οι πρωτοποριακές, γεμάτες δυναμισμό χορογραφίες της Gillian Lynne, η οποία τιμήθηκε γι’ αυτή τη δουλειά της με το βραβείο Laurence Olivier –την αντίστοιχη βρετανική διάκριση του Tony.

Πίσω από αυτήν την εξαιρετική παράσταση με το εκπληκτικό καστ και το υψηλό επίπεδο παραγωγής που θα απολαύσουμε στην ευρωπαϊκή της περιοδεία το 2014, βρίσκεται η φημισμένη λονδρέζικη εταιρεία David Ian Productions. Με μεγάλη εμπειρία και ένα εντυπωσιακό πορτφόλιο παραστάσεων (έχει ανεβάσει, μεταξύ άλλων, στο West End, το Broadway και σε περιοδείες ανά τον κόσμο, τις πολύ επιτυχημένες παραγωγές Singin’ in the Rain, Chicago, Grease, The Producers, Starlight Express, My Fair Lady, Evita, West Side Story, Jesus Christ Superstar, Rocky Horror Show, Saturday Night Fever), η David Ian Productions κατέχει ηγετική θέση στο χώρο του θεάματος παγκοσμίως. Αυτή την περίοδο η David Ian Productions παρουσιάζει τις παραγωγές CATS, The Bodyguard, Priscilla Queen of the Desert και Ghost the Musical. 


Ο δημιουργός του CATS Andrew Lloyd Weber, θέλοντας αρχικά απλώς να μελοποιήσει τα ποιήματα του Eliot που αγαπούσε ως παιδί, συνέθεσε μουσική που έγινε αμέσως κλασική. Ο Webber συνδύασε στοιχεία τζαζ, ποπ, music hall και ροκ μουσικής σ’ ένα ιδιοφυές μείγμα. Τα τραγούδια παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 1980 στο Sydmonton Festival που διευθύνει από το 1975 ο ίδιος ο Webber. 

Τη βραδιά παρακολούθησε η χήρα του T.S. Eliot, η οποία ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα κι έδωσε στον Webber ανέκδοτα ποιήματα του Eliot.

Έτσι γεννήθηκε το CATS, μια από τις διασημότερες παραστάσεις όλων των εποχών, μια παράσταση τόσο επιτυχημένη, που άλλαξε ολόκληρο τον τρόπο σύνθεσης και δημιουργίας του μιούζικαλ. Πολλές από τις συνθέσεις του Webber για το CATS έγιναν τεράστιες επιτυχίες ανεξάρτητα από την παράσταση, με κορυφαία το περίφημο Memory, που ηχογράφησαν ορισμένοι από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές του 20ού αιώνα. 

O Webber είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ο πιο σημαντικός δημιουργός μιούζικαλ στην ιστορία, καθώς έχει συνθέσει, μεταξύ άλλων, τα Jesus Christ Superstar, Το Φάντασμα της Όπερας και Sunset Boulevard, ενώ έχει αποσπάσει αναρίθμητες διακρίσεις –βραβεία Oscar, Tony, Grammy, Χρυσές Σφαίρες, Laurence Olivier κ.ά. Ως ένδειξη μέγιστης τιμής, το 1997 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Λόρδου.

Ο Thomas Stearns Eliot γεννήθηκε στο St Louise του Missouri, στις 26 Σεπτεμβρίου 1888. Σπούδασε στο Harvard, το Sorbonne του Παρισιού και το Merton College της Οξφόρδης. 

Η ποιητική του συλλογή Old Possum’s Book of Practical Cats κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1939. «Possum» ήταν το παρατσούκλι του Eliot στους φιλικούς του κύκλους. Το υπόλοιπο έργο του περιλαμβάνει τα: Sweeney Agonistes, The Rock, Murder in the Cathedral, The Family Reunion and Four Quartets. 

Τον Ιανουάριο του 1948 ο Eliot έγινε μέλος του Τάγματος της Αρετής (Order of Merit) και το φθινόπωρο του ίδιου έτους του απονεμήθηκε το βραβείο Nobel Λογοτεχνίας. Ανάμεσα σε πολλές άλλες τιμητικές διακρίσεις είχε πάρει τον τίτλο του Officier στην Legion d’Honneur (Λεγεώνα της Τιμής). 

Ο Eliot πέθανε στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 1965. Στην γωνιά των ποιητών, Poets’ Corner, της εκκλησίας Westminster Abbey, υπάρχει το μνημείο του, δίπλα σ’ εκείνα του Tennyson και του Browning. 



Η υπόθεση του θεατρικού μιούζικαλ CATS είναι βασισμένη σε μια ποιητική συλλογή του T.S. Eliot. Το εκπληκτικό σκηνικό είναι ένας πελώριος σκουπιδότοπος, όπου μαζεύονται οι Jellicle Cats για να παίξουν. Είναι η νύχτα του καθιερωμένου ετήσιου χορού των Jellicle Cats και o αρχηγός τους, ο γερο-Deuteronomy θα ανακοινώσει το όνομα της γάτας που θα ξαναγεννηθεί και θα ζήσει μια νέα ζωή στο Heavyside Layer. Η ανακοίνωση θα γίνει ακριβώς πριν από την αυγή. Όσο περιμένουν, οι γάτες διασκεδάζουν (και εμείς μαζί τους) διηγούμενες παλιές ιστορίες για τις πιο διάσημες και δημοφιλείς γάτες της ράτσας τους. Κι εμείς τις παρακολουθούμε καθώς περιμένουν να έρθει η αυγή και ο γερο- Deuteronomy να ανακοινώσει το όνομα…

Παραστάσεις από 26 Φεβρουαρίου έως 15 Μαρτίου 2014 στο Θέατρο Badminton στην Αθήνα και από 12 Φεβρουαρίου έως 23 Φεβρουαρίου 2014 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.



 
 
 
 
 
 
 
 

 

«Ορέστεια» α λα ρωσικά

Ο αρχιμουσικός Λέον Μποτστάιν αποτολμά να ανεβάσει στη Νέα Υόρκη την υπερφιλόδοξη όπερα του Σεργκέι Τανέγεφ, βασισμένη στην τριλογία του Αισχύλου
Η «Ορέστεια» του ρώσου συνθέτη Σεργκέι Τανέγεφ θεωρείται από πολλούς «μια μεγάλη ανωμαλία στο ρωσικό λυρικό ρεπερτόριο». Ο λόγος είναι περίπου προφανής για όσους παρακολουθούν τα μουσικά πράγματα: σε αντίθεση με την πλειονότητα των έργων που αντλούν το θέμα τους από τη ρωσική Ιστορία ή τις λαϊκές παραδόσεις, εν προκειμένω η υπόθεση είναι εμπνευσμένη από τον αρχαίο ελληνικό μύθο. Είναι άραγε αυτός ο λόγος που από το 1895 - οπότε δόθηκε η πρεμιέρα της στην Αγία Πετρούπολη - ως σήμερα δεν παρουσιάστηκε ποτέ στην πλήρη μορφή της;

Παρ' όλο που η απάντηση στο ερώτημα παραμένει ανοιχτή, το νέο ανέβασμα του έργου στο πλαίσιο του Μουσικού Φεστιβάλ Bard της Νέας Υόρκης που κάνει πρεμιέρα στις 26 Ιουλίου (οι παραστάσεις συνεχίζονται ως τις 4 Αυγούστου) έρχεται με σκοπό να συμβάλει στην επαναθεώρησή του. Ο αρχιμουσικός Λέον Μποτστάιν, μουσικός διευθυντής της Αμερικανικής Συμφωνικής Ορχήστρας και πρόεδρος του Κολεγίου Bard, ελπίζει ότι αυτή η παραγωγή της «Ορέστειας» θα βοηθήσει στην οικοδόμηση της συνεργασίας με το ιστορικό θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης όπου ο καλλιτεχνικός διευθυντήςΒαλέρι Γκέργκιεφ σχεδιάζει να τη διευθύνει τη σεζόν 2014-2015.

Το έργο γράφτηκε κατά την περίοδο 1887-1894 και είναι η μοναδική όπερα του Τανέγεφ (1856-1915). Στο πέρασμα του χρόνου περιβλήθηκε από έναν μανδύα θαυμασμού, ενδιαφέροντος αλλά και φόβου. Πρόκειται για μια σημαντική και ταυτόχρονα πολύ «προσωπική» ανάγνωση της τριλογίας του Αισχύλου η οποία όμως «προσπεράστηκε» από τη μουσική ιστορία, όπως έγινε, άλλωστε, σε έναν βαθμό και με τον συνθέτη της.

Ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για ένα υποτιμημένο αριστούργημα ή όχι, ο Μποτστάιν θεωρεί ότι η σπανιότητα ενός έργου και η «ακανθώδης» φήμη του συμβάλλουν στο να κάνουν πιο ελκυστική την αναβίωσή του. Η αλήθεια είναι ότι η «Ορέστεια» δεν είχε ποτέ εξαφανιστεί εντελώς, καθώς οι φίλοι της ρωσικής όπερας την είχαν πάντοτε υπόψη τους. Στο youTube, άλλωστε, μπορεί κανείς να δει και ένα απόσπασμα από μια ηχογράφηση του 1966 η οποία πλέον δεν κυκλοφορεί.

Το ανέβασμά της, ωστόσο, είναι εξαιρετικά σπάνιο. Το ιδιαίτερο ιδίωμά της και η μεγάλη της έκταση στάθηκαν ως σήμερα στοιχεία αποθαρρυντικά. Ο Μποτστάιν θεωρεί ότι η σχεδιαζόμενη παρουσίαση του έργου στο Μαριίνσκι θα συμβάλει στο να κατακτήσει εκ νέου τη θέση του στο ρεπερτόριο. Ο ίδιος ο συνθέτης, πάντως, απέφευγε να χαρακτηρίσει την «Ορέστεια» όπερα. Προτιμούσε τον όρο «μουσική τριλογία», γεγονός που τον έφερνε ακόμη πιο κοντά στον Αισχύλο. Και δεν είναι το μοναδικό στοιχείο εγγύτητας αφού, σε αντίθεση με τον Ρίχαρντ Στράους, ο οποίος μετέτρεψε την «Ηλέκτρα» σε ψυχολογικό δράμα, ο Τανέγεφ στην «Ορέστειά» του φώτισε περισσότερο τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις της υπόθεσης.

Σε συνέντευξή του στους «Times» της Νέας Υόρκης ο Μποτστάιν δηλώνει ότι η μεγαλύτερη πρόκληση στη δεδομένη στιγμή είναι το πώς ανεβάζεις ένα τέτοιο έργο στον 21ο αιώνα. Το συγκεκριμένο ανέβασμα παραπέμπει σε κάτι ανάμεσα στην περίοδο του Αισχύλου, του Τανέγεφ και τη δική μας. Οσο για το σκηνικό, με τη σειρά του παραπέμπει στην τσαρική Ρωσία δίνοντας όμως και μια πινελιά «ελληνικού αμφιθεάτρου». Ο σκοπός, επισημαίνεται, είναι «να διατηρηθεί η ελληνικότητα του έργου αλλά και να καταδειχτεί το πώς όλο αυτό περνά μέσα από ένα πρίσμα ρωσικό».


Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 25 Ιουλίου 2013