Κατερίνα Διδασκάλου: «Η Ελένη είναι ο ορισμός της φριχτής ομορφιάς…»
2013-08-22 03:59
Στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, την Παρασκευή 23 και το Σάββατο 24 Αυγούστου
Προκαλώντας τον θαυμασμό, αλλά και τον φθόνο, η ηθοποιός Κατερίνα Διδασκάλου ενσαρκώνει την Ωραία Ελένη και, καθώς αγωνιά για την τύχη της, μας μιλά για την παράσταση «Τρωάδες».
Η πιο δημοφιλής από τις σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη, που παίχτηκε για πρώτη φορά στα Μεγάλα Διονύσια, το 415 π.Χ., και καθρεφτίζει την αλαζονεία της εξουσίας και τις ολέθριες συνέπειές της σε κάθε εποχή, παρουσιάζεται από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, την Παρασκευή 23 και το Σάββατο 24 Αυγούστου, στις 9 το βράδυ.
Οι «Τρωάδες» περιέχουν πολλά επεισόδια από την άλωση της Τροίας, αλλά και από τις συμφορές που επήλθαν στην οικογένεια του Πριάμου και, κατ’ επέκταση, των Τρώων. Όλες οι σκηνές κινούνται σε αυτόν τον συνειρμό, με βασικό πρόσωπο σύνδεσής τους τη γυναίκα του Πρίαμου και μητέρα του Έκτορα και του Πάρη, την Εκάβη. Αιωρούμενη στη «νεκρή ζώνη» μεταξύ μιας κατάκτησης και ενός ολοκληρωτικού αφανισμού, η Κατερίνα Διδασκάλου πρωταγωνιστεί στη σύγχρονη αυτή πρόταση του Θοδωρή Αμπαζή, και μιλά για το έργο και την αντανάκλασή του στο σήμερα.
Πώς εξελίσσεται η ιστορία των «Τρωάδων»;
Ακριβώς μετά την καταστροφή της Τροίας, οι έλληνες αρχηγοί μοιράζονται μεταξύ τους τα λάφυρα και τις επιφανείς Τρωάδες. Η ύβρις στην καταστροφή των βωμών, αλλά και στην καθολική πτώση των αξιών.
Ποια θέματα θίγει ο Ευριπίδης μέσα από αυτή την τραγωδία;
Την υποκρισία των ιθυνόντων, που τη χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για τα επεκτατικά τους σχέδια, και τον φθόνο για τη διαφορετικότητά της. Η Ελένη είναι ο ορισμός της φριχτής ομορφιάς, που προκαλεί τον φθόνο μαζί με τον θαυμασμό.
Ποια θέση παίρνουν οι θεοί και πώς παρεμβαίνουν σε όσα διαδραματίζονται;
Προκαλώντας τον θαυμασμό, αλλά και τον φθόνο, η ηθοποιός Κατερίνα Διδασκάλου ενσαρκώνει την Ωραία Ελένη και, καθώς αγωνιά για την τύχη της, μας μιλά για την παράσταση «Τρωάδες».
Η πιο δημοφιλής από τις σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη, που παίχτηκε για πρώτη φορά στα Μεγάλα Διονύσια, το 415 π.Χ., και καθρεφτίζει την αλαζονεία της εξουσίας και τις ολέθριες συνέπειές της σε κάθε εποχή, παρουσιάζεται από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, την Παρασκευή 23 και το Σάββατο 24 Αυγούστου, στις 9 το βράδυ.
Οι «Τρωάδες» περιέχουν πολλά επεισόδια από την άλωση της Τροίας, αλλά και από τις συμφορές που επήλθαν στην οικογένεια του Πριάμου και, κατ’ επέκταση, των Τρώων. Όλες οι σκηνές κινούνται σε αυτόν τον συνειρμό, με βασικό πρόσωπο σύνδεσής τους τη γυναίκα του Πρίαμου και μητέρα του Έκτορα και του Πάρη, την Εκάβη. Αιωρούμενη στη «νεκρή ζώνη» μεταξύ μιας κατάκτησης και ενός ολοκληρωτικού αφανισμού, η Κατερίνα Διδασκάλου πρωταγωνιστεί στη σύγχρονη αυτή πρόταση του Θοδωρή Αμπαζή, και μιλά για το έργο και την αντανάκλασή του στο σήμερα.
Πώς εξελίσσεται η ιστορία των «Τρωάδων»;
Ακριβώς μετά την καταστροφή της Τροίας, οι έλληνες αρχηγοί μοιράζονται μεταξύ τους τα λάφυρα και τις επιφανείς Τρωάδες. Η ύβρις στην καταστροφή των βωμών, αλλά και στην καθολική πτώση των αξιών.
Ποια θέματα θίγει ο Ευριπίδης μέσα από αυτή την τραγωδία;
Οι “Τρωάδες” είναι ένα καθαρά πολιτικό έργο, στο οποίο ο Ευριπίδης, αναβιώνοντας την εποχή της παρακμής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, θίγει - μέσα από τις θηριωδίες που διαπράττουν οι Έλληνες απέναντι στους “βάρβαρους” κατεκτημένους Τρώες - τις θηριωδίες της Αθήνας, ως μητέρας πόλης, απέναντι στις αποικίες τους. Έτσι, θίγει δύο μείζονα θέματα: την αλαζονεία της εξουσίας και την απληστία για υλικά αγαθά, που οδηγεί στην καταστροφή (σας θυμίζει κάτι αυτό;). Επίσης, το τί έχει μεγαλύτερη αξία: μία νίκη που κερδήθηκε βρώμικα ή μια ήττα που σε χρίζει ήρωα;
Πώς προσεγγίζει το έργο ο Θοδωρής Αμπαζής;
Πώς προσεγγίζει το έργο ο Θοδωρής Αμπαζής;
Μουσικά! Κι αυτό είναι υπέροχο! Έχει κάνει πολύ καλή ανάγνωση του έργου και έχει βρει τη μουσικότητα που έχει ο λόγος της αρχαίας τραγωδίας, με τη διαφορετικότητα του ρυθμού σε κάθε μέρος. Πρέπει να τονίσω ότι, ως συνθέτης της παράστασης, έγραψε τη μουσική στη διάρκεια των προβών, ανάλογα με τις δραματουργικές ανάγκες που παρουσιάζονταν, και αυτό μας βοήθησε πολύ στο να μπούμε σε έναν κόσμο. Επιπλέον, αγαπάει πολύ τους ηθοποιούς και τις γυναίκες ιδιαίτερα (γέλια), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μεροληπτεί υπέρ μας. Ξέρει να βάζει τους ηθοποιούς στη διάθεση που χρειάζεται κάθε στιγμή. Δηλώνω ευτυχής μέσα σε αυτή τη συνεργασία. Ελπίζω να έχει συνέχεια.
Τι έχει να αντιμετωπίσει η Ελένη;
Την υποκρισία των ιθυνόντων, που τη χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για τα επεκτατικά τους σχέδια, και τον φθόνο για τη διαφορετικότητά της. Η Ελένη είναι ο ορισμός της φριχτής ομορφιάς, που προκαλεί τον φθόνο μαζί με τον θαυμασμό.
Ποια θέση παίρνουν οι θεοί και πώς παρεμβαίνουν σε όσα διαδραματίζονται;
Οι θεοί αλλάζουν, συνεχώς, ρόλο. Βέβαια, είναι γνωστό ότι ο Ευριπίδης χτυπάει την απραξία τους ή το ότι λειτουργούν με τις ίδιες αδυναμίες των ανθρώπων. Λέει η Ελένη: “Τη θεά (Αφροδίτη) να την τιμωρήσεις. Να γίνεις απ’ τον Δία ανώτερος, που ενώ όλους τους θεούς εξουσιάζει, δούλος δικός της είναι”. Ο Ευριπίδης έμεινε στην ιστορία για την αναρχική του στάση απέναντι στους θεούς και την εξουσία.
Ενώ το έργο αρχίζει με τη συνομιλία Ποσειδώνα και Αθηνάς, που αποφασίζουν από κοινού να τιμωρήσουν τους Αχαιούς, ετοιμάζοντάς τους πικρό νόστο, η Ελένη και η Εκάβη, αναφερόμενες στους θεούς, η μεν πρώτη μιλάει γι’ αυτούς σαν να είναι άνθρωποι υπό κριτική, η δε δεύτερη λέει χαρακτηριστικά: “Καλώ κακούς συμμάχους”.
Ενώ το έργο αρχίζει με τη συνομιλία Ποσειδώνα και Αθηνάς, που αποφασίζουν από κοινού να τιμωρήσουν τους Αχαιούς, ετοιμάζοντάς τους πικρό νόστο, η Ελένη και η Εκάβη, αναφερόμενες στους θεούς, η μεν πρώτη μιλάει γι’ αυτούς σαν να είναι άνθρωποι υπό κριτική, η δε δεύτερη λέει χαρακτηριστικά: “Καλώ κακούς συμμάχους”.
Πώς αντανακλούν οι «Τρωάδες» στη σύγχρονη πραγματικότητα μας;
Εκτυφλωτικά! Όπως προείπα, οι “Τρωάδες” είναι ένα καθαρά πολιτικό έργο.
Ποιες είναι οι σκέψεις σας, για όσα βιώνουμε στη χώρα μας;
Ποιες είναι οι σκέψεις σας, για όσα βιώνουμε στη χώρα μας;
Είναι μια σειρά από βίαιες αλλαγές, οι οποίες είναι πολύ επώδυνες για το μεγαλύτερο κομμάτι, που υφίσταται τις επιπτώσεις των επιλογών του.
Μετάφραση: Έλσα Ανδριανού, σκηνοθεσία - μουσική: Θοδωρής Αμπαζής, σκηνικό - κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου, χορογραφία - κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου, φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου, επεξεργασία μουσικού υλικού: Μιχάλης Παπαπέτρου, βοηθοί σκηνοθέτη: Ελεάννα Τσίχλη - Κύνθια Βουκουβαλίδου, βοηθός σκηνογράφου: Τίνα Τζόκα, βοηθός μουσικού: Μιχάλης Παπαπέτρου. Διανομή: Εκάβη: Άννα Κοκκίνου, Ελένη: Κατερίνα Διδασκάλου, Αθηνά: Κόρα Καρβούνη, Ανδρομάχη: Δανάη Σαριδάκη, Κασσάνδρα: Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Μενέλαος: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Ταλθύβιος: Απόστολος Πελεκάνος, Ποσειδώνας (φωνή): Μιχαήλ Μαρμαρινός. Χορός: Κέλυ Γιακουμάκη, Αναστασία Κατσανεβάκη, Κατερίνα Λάττα, Φιλιώ Λούβαρη, Μαρία Παρασύρη, Ελίνα Ρίζου, Αντιγόνη Φρυδά, συμμετέχει ο Γιώργος Ζυγούρης. Μουσικοί: Δημήτρης Χουντής: (σοπράνο – σαξόφωνο), Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Πάτρας «Θανάσης Τσιπινάκης», υπεύθυνη ορχήστρας: Βάγια Ζεππάτου. Πρώτα μαντολίνα: Βάγια Ζεππάτου, Φώτης Παπαντωνίου, Παναγιώτης Ρουσσέας, Κωνσταντίνα Βασιλοπούλου, Δήμητρα Περδίκη, Δήμητρα Αψόμωτου, δεύτερα μαντολίνα: Δάφνη Ζουρνατζή, Μαρία Καζαντζίδη, Παναγιώτα Λουκοπούλου, Ανδριάνα Αγγελοπούλου, Περικλής Σιούντας, Χριστίνα Αντωνοπούλου, Γιάννης Γιαννόπουλος, μαντόλες: Ελένη Λάππα, Δήμητρα Τουλιάτου, Νικόλας Φωτόπουλος, Αλέξης Ορφανός, κιθάρες: Βασίλης Πουρνιάς, Έλενα Τζουφέτα, Αγγελική Πανίτσα, Κυριάκος Ζαφειρόπουλος, Γαβριέλα Βασιλοπούλου, Ανδρόνικος Καραμπέρης, Γιώργος Βασιλόπουλος, Στέλλα Μπαλή, Κωνσταντίνος Λοτσάρης, κόντρα μπάσο: Βιλέν Καραπετιάν.
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, Αρχαιολογικός Χώρος Ασκληπιείου Επιδαύρου - Αργολίδα, τηλ.: 27530 22026, 27530 22096. Τιμές εισιτηρίων: VIP: 45 ευρώ, ζώνη Α΄: 35 ευρώ, ζώνη Β΄: 25 ευρώ, φοιτητικό: 15 ευρώ, άνω διάζωμα: 10 ευρώ – φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ: 5 ευρώ.